Neoklasik Ekonomi, geleneksel ekonomi teorisini temel alarak bireysel kararlar, tüketici davranışı, üretim ve fiyatların belirlenmesi gibi konuları analiz eden bir ekonomik yaklaşımdır. Neoklasik ekonomi, “rasyonel bireyler” varsayımını temel alır ve ekonomik faaliyetleri bu varsayım çerçevesinde açıklamaya çalışır.
Neoklasik ekonominin temel özellikleri:
- Rasyonel Davranış Varsayımı: Neoklasik ekonomi, bireylerin kararlarını rasyonel bir şekilde aldığını, kendi çıkarlarını en üst düzeyde tutmaya çalıştığını varsayar. Bireyler, kendileri için en iyi sonucu elde etmeyi amaçlar.
- Piyasa Mekanizması: Neoklasik ekonomi, piyasa mekanizmasının arz ve talep koşullarına göre fiyatların belirlenmesini ve kaynak tahsisi sağlamasını öne sürer. Rekabetçi piyasaların etkili olduğu durumda, optimal kaynak kullanımı sağlanacağı düşünülür.
- Marjinal İlke: Neoklasik ekonomi, marjinal maliyet ve marjinal fayda kavramlarını vurgular. Buna göre, son bir birimlik ekonomik faaliyetin maliyeti ile faydası arasındaki denge, maksimum refahı sağlar.
- Denge ve Optimum: Neoklasik ekonomi, ekonomik faaliyetlerin rekabetçi piyasalarda denge durumunda olduğunu ve bu denge durumunun kaynakların optimum şekilde kullanımını sağladığını savunur.
- Esnek Fiyatlar: Neoklasik ekonomi, fiyatların esnek olduğunu ve piyasa koşullarına göre hızla ayarlandığını varsayar. Bu sayede arz ve talep dengesi sağlanır.
- Rasyonel Beklentiler: Neoklasik ekonomi, bireylerin gelecekteki ekonomik koşulları rasyonel bir şekilde tahmin edebildiğini ve bu beklentiler doğrultusunda kararlar aldığını varsayar.
Neoklasik ekonomi, mikroekonomik analizlerde temel bir çerçeve sağlar ve geleneksel ekonomi teorisinin bir devamı niteliğindedir. Ancak, daha sonraki ekonomik düşünce akımları tarafından eleştirilen bazı varsayımları nedeniyle sınırlamaları da bulunmaktadır.