Hotelling Kuralı, kaynakların optimal olarak nasıl çıkarılması gerektiğini açıklayan bir ekonomik prensiptir. Ekonomist Harold Hotelling tarafından geliştirilen bu kural, özellikle doğal kaynakların çıkarılmasında ve enerji sektöründe kullanılan bir konsepttir.
Hotelling Kuralı, şu temel prensibe dayanır: Bir doğal kaynağın çıkarılma hızı zamanla arttıkça, kaynağın fiyatı da artar. Bu, bir kaynağın sınırlı bir kaynak olduğu durumlar için geçerlidir.
Kısaca ifade etmek gerekirse, Hotelling Kuralı iki ana fikri içerir:
- Fiyat Değişimleri: Bir kaynağın çıkarılma hızı arttıkça, arzı arttığı için fiyat düşer. Tam tersi, çıkarılma hızı düştükçe arz azalır ve fiyat yükselir.
- Çıkarım Hızı Optimizasyonu: Fiyatın artması veya düşmesi, kaynağın çıkarılma hızını optimize etmeye yönlendirir. Bu, üreticilerin kaynağı hızlı tüketmek yerine gelecekteki daha yüksek fiyatlar için saklamalarına veya yavaşça çıkarmalarına neden olabilir.
Hotelling Kuralı, özellikle enerji kaynakları gibi sınırlı doğal kaynakların yönetimi ve çıkarılması konularında önemlidir. Bir kaynağın sınırlı olduğu ve çıkarılma hızının kontrol edilebileceği durumlarda, bu kural üreticilerin optimal çıkarım stratejilerini belirlemelerine yardımcı olabilir. Ancak gerçek dünyada bu tür stratejileri uygulamak, fiyat tahminleri, talep değişiklikleri ve diğer ekonomik ve politik faktörleri içeren karmaşık bir süreçtir.