Say Kanunu (Say’s Law), Fransız ekonomist Jean-Baptiste Say tarafından ortaya atılan bir ekonomik teori ve prensiptir. Bu kanun, arz ve talep arasındaki ilişkiyi açıklar ve üretimle gelir arasında bir denge olduğunu savunur.
Say Kanunu‘nun temel prensipleri:
- Arz Yaratır Talep İlkesi: Say Kanunu, üretim sürecinin ekonomide talebi yarattığını ve herhangi bir mal veya hizmet üretildiğinde buna karşılık gelecek talebin de oluştuğunu öne sürer. Yani, üretildiğinde mal ve hizmetler için talebin otomatik olarak oluşacağını ifade eder.
- Üretim İle Gelir İlişkisi: Say Kanunu’na göre insanlar, üretim yaparak gelir elde ederler ve bu geliri harcayarak talep oluştururlar. Dolayısıyla üretim, gelir yaratır ve gelir de talebi oluşturur.
- Aşırı Üretim Sorunu Yoktur: Say Kanunu’na göre ekonomide aşırı üretim sorunu olmaz çünkü üretilen mal ve hizmetlerin talebi otomatik olarak yaratması beklenir. Üretim arttıkça gelir de artar ve bu artan gelir harcama talebini karşılar.
Say Kanunu, genellikle klasik ekonomi düşüncesinin temel taşlarından biri olarak kabul edilir. Ancak modern ekonomi teorilerinde bazı eleştirilere maruz kalmıştır. Eleştiriler arasında, talep eksikliği, likidite tercihi ve ekonomik durgunlukların Say Kanunu’na aykırı olduğu görüşleri yer alır. Modern ekonomi teorileri, arz ve talep faktörlerinin birbirini etkileyebileceğini ve dengesizliklerin ortaya çıkabileceğini kabul eder.